Jeugdarts: 'Eén van de grootste uitdagingen is het meekrijgen van ouders'

“Als huisarts wist ik eigenlijk helemaal niets van de ontwikkeling van kinderen”, vertelt ze openhartig. “Je weet niets van voeding, tenzij je zelf kinderen hebt. En zelfs dan groeien ze zo snel dat je alweer vergeten bent wat er een maand geleden gebeurde.”

De overstap naar de jeugdgezondheidszorg begon bij het consultatiebureau in Brummen. "Ik stapte erin met de gedachte: ik ga het gewoon doen en kijken of ik het leuk vind. En als ik het niet leuk vind, dan zoek ik gewoon iets anders." Tot haar eigen verrassing bleek het werk haar op het lijf geschreven.

‘Frutten’ en kletsen

Nu werkt ze 2 dagen voor de GGD in de regio Achterhoek-Oost (Groenlo, Lichtenvoorde en de kerkdorpen) en 2 dagen voor Verian, waarbij ze kinderen van 0 tot 18 jaar begeleidt. "Die afwisseling vind ik heel erg leuk. Je hebt de baby's waar je lekker mee kunt 'frutten' en tegen aan kunt kletsen, en de oudere kinderen die zelf al hele verhalen vertellen."

Een typische werkdag begint rond half negen met het eerste spreekuur. "Als jeugdarts zie ik kinderen van verschillende leeftijden”, vertelt ze. "Bij de 4+ screenen de verpleegkundigen eerst alle kinderen op de basisschool. Als er bijzonderheden zijn, bijvoorbeeld bij een oogtest, gehoorscreening of als er twijfels zijn over de motorische ontwikkeling, worden ze naar mij doorverwezen."

Contact met collega’s

Tussen de consulten door beantwoordt ze mails en handelt ze telefoontjes af. Aan het einde van de dag is haar agenda vaak gevuld met overleggen - met scholen, leerplichtambtenaren of collega's. Als aandachtsfunctionaris kindermishandeling wordt ze regelmatig gevraagd om mee te denken over complexe situaties.

Hoewel het werk vaak solistisch is - veel spreekuren vinden plaats op externe locaties - zoekt ze bewust het contact op met collega's en partners in het werkveld. "Als ik op een school zit, komt de intern begeleider altijd wel even langs. Of ik zoek die zelf op om een kind te bespreken"

Meekrijgen van ouders

Een van de grootste uitdagingen in haar werk is het meekrijgen van ouders, vooral bij gevoelige onderwerpen als overgewicht of spraak-taalproblemen. "Je moet echt heel goed voelen hoeveel weerstand er zit," legt ze uit. "Het duurt soms even voordat je ouders meekrijgt. Dat is niet erg, alleen soms wil je dat ze wat sneller meegaan. Ouders denken vaak: ach, dat komt wel goed, dat had ik vroeger ook. Terwijl ik denk: ik weet niet of dat wel vanzelf goed komt.”

De toenemende scepsis rond vaccinaties is een ander thema dat haar bezighoudt. "Sinds corona is dat wel veranderd. Er is een steeds grotere groep die heel kritisch is. Dat is niet erg, maar op internet vind je ook veel verkeerde informatie die gewoon echt niet klopt. Dat vind ik zorgelijk en ik vind het belangrijk het gesprek met ouders daarover aan te gaan."

Zorgelijke trends

Als jeugdarts signaleert ze verschillende zorgwekkende ontwikkelingen. "We zien steeds vaker kinderen met slechte ogen, en dat begint steeds vroeger. Kinderen zitten meer achter een beeldscherm en zijn minder buiten. Ook de motorische ontwikkeling baart zorgen - veel kinderen kunnen bij de start van de basisschool een potlood of pen nog niet goed vast houden. Ook zie je dat ze motorisch vaker minder handig zijn."

Als geboren Rotterdammer maar opgegroeid in Twente, voelt ze zich thuis in de Achterhoek. "Je moet nooit zeggen dat Twente en de Achterhoek hetzelfde zijn, want dan krijg je ruzie. Maar de mentaliteit lijkt wel op elkaar: niet zeuren, maar doen. Dat vind ik echt heel lekker," vertelt ze. "Je hebt hier nog de dorpjes, Lichtenvoorde en Groenlo en daaromheen de kerkdorpen. De cultuur die daar heerst, met de keetjes, hoe mensen over bepaalde dingen denken en dat het generatie op generatie zo is - dat spreekt mij heel erg aan."

Toekomstperspectief

Voor artsen die overwegen om jeugdarts te worden heeft ze een duidelijke boodschap: "Gewoon doen. Het is super leuk werk met gezellige collega's. Er kan best veel, als je het in overleg doet. Als je ideeën hebt, wordt daar serieus mee omgegaan en mag je er ook iets mee doen. Dat vind ik gewoon heel prettig."